Волковысский педколледж

КАЛI НАС АКРЫЛЯЕ СЛОВА…

11 чэрвеня ў аздараўленчым лагеры “Рось” – Дзень роднай мовы.
Калі гучыць родная мова, сэрца кожнага патрыёта напаўняецца радасцю. Менавіта гэтыя пачуцці акрылялі сёння усіх жыхароў цудоўнага лагера “Рось”, бо прысвечаны гэты дзень быў роднай мове.
І гучала роднае слова з самага ранку, калі дзеці і выхавацелі віталі адзін аднаго па-беларуску, жадалі прыемнага апетыту ў сталоўцы ці гутарылі аб планах на дзень.
Гучала роднае слова і на мерапрыемствах у кожным атрадзе. Так, напрыклад, у самых маленькіх жыхароў 6-га атраду адбыўся вусны часопіс на тэму “Я люблю сваю мову”.
Увесь дзень на тэрыторыі лагера чуліся беларускія песні.
Пасля дзённага адпачынку ўсе дзеці і дарослыя сустрэліся не на звычайным мерапрыемстве, а на сапрядным свяце: “Беларускі вянок”. Вершы і песні, танцавальныя і тэатральныя замалёўкі прабуджалі самыя светлыя пачуцці як маленькіх, так і дарослых беларусаў. Дзеткі дэкламавалі вершы , спявалі песні, узгадвалі беларускія прыказкі і прымаўкі. Нават гулялі ў беларускія гульні! На гэтае свята таксама прыехаў народны ансамбль песні і танца “Цвецень”.
Мерапрыемствы дня роднай мовы дазволілі яшчэ раз успомніць, што аб’ядноўвае нас усіх, такіх розных па магчымасцях і ўзросце. Гэта любоў да нашай Радзімы, пачуццё годнасці за яе таленавітых продкаў, імкненні захаваць нашу краіну мірнай і квітнеючай. І пакуль гучыць на Беларусі роднае слова, сэрца кожнага напаўняецца светлым пачуццём веры ў светлую будучыню.
Вынік аказаўся наступным: выхаванцы лагера “Рось” добра ведаюць родную беларускую мову, чытаюць творы беларускіх пісьменнікаў, любяць і паважаюць нашу спадчыну.
…..Дазвольце мне як запрошанаму на гэта свята госцю, дадаць некалькi слоў. У нашым iмклiвым жыццi кожнаму патрэбна рабiць калi-нiкалi прыпынкi. Навошта, вы мне адкажаце? Наадварот – трэба свяшацца, каб усе паспець. Не, я не пагаджуся з вамi. Той момант, калi час ненадоўга спынiцца, дазволiць нешта важнае зразумець. Менавiта такi прыпынак адбыўся на гэтым свяце. Мiлагучная, прыгожая, родная, бацькоўская мова аб'яднала нас у кола сяброўства i паразумення.
Тыя словы, што вынесеныя ў назву артыкула, нарадзiлiся ў мяне ўчора пасля свята.
Калi нас акрыляе слова,
Калi музыка побач гучыць –
Гэта значыць, – матчына мова
Зноў узнiкла i шэптам iмлiць.

Што чакаешь ты, родная мова?
Цiха стукая ў сэрца ў журбе?
Разумею цябе я з паўслова –
Бо з маленства кахаю цябе.

Плева Наталля, выхавальнік 6 атраду, Сорока-Скiба Галiна Iванаўна, выкладчык, кiраўнiк практыкi Фота прадастаўлены аўтарам

Апублікавана 12 чэрвеня 2023 г.

Перейти в архив всех новостей